Als duidelijk is dat iemand niet meer beter gaat worden, geeft een arts een terminaal verklaring. Dit houdt in dat iemand nog maximaal 3 maanden te leven heeft. In veel gevallen willen mensen dan uiteindelijk thuis sterven. Dit kan dan geregeld worden.
Er is dan specifieke zorg nodig om thuis rustig te kunnen overlijden. Die zou door de verzekeraar vergoed moeten worden. Verpleegkundigen luidden zaterdag in het televisieprogramma Kassa de noodklok. Verzekeraars vergoeden nu vaak maar de helft bij terminale zorg. Terminale patiënten kunnen daardoor maar gedeeltelijk professionele zorg krijgen. Of nabestaanden blijven achter met een hoge rekening omdat zij een deel van de zorg zelf moeten betalen.
Zorgplafond
Zorgverzekeraars sluiten contracten met thuiszorgorganisaties. Daarin wordt opgenomen hoeveel zorg er kan worden geleverd en tegen welke prijs. Thuiszorgorganisaties kunnen de intensieve palliatieve zorg echter niet altijd aan. Zeker als dit betekent dat er soms 24 uur per dag zorg moet zijn bij iemand die stervende is. Dit komt door personeelstekorten of omdat het zogeheten ‘zorgplafond’ is bereikt.
Verzekeraar wijst op mantelzorg
Verzekeraars wijzen op familieleden en vrijwilligers die een deel van de zorg die niet vergoed wordt op zich kunnen nemen. Dit blijkt echter in de praktijk makkelijker gezegd dan gedaan. Niet iedereen heeft namelijk familieleden of mantelzorgers die die zorg aan kunnen. Ook vrijwilligers kunnen vaak maar een klein deel van de uren die over blijven opvullen.
Verzekeraars herkennen problemen niet.
Petra van Holst, algemeen directeur van Zorgverzekeraars Nederland, de brancheclub van zorgverzekeraars, herkent het probleem niet. Volgens Zorgverzekeraars Nederland zijn er onduidelijkheden wat betreft de term 24 uurs zorg, en gaat de verzekeraar altijd uit van de indicatie die door de wijkverpleging is opgesteld. Zij krijgen vanuit de verzekeraars niet door dat kwesties over het niet vergoeden van noodzakelijke terminale zorg een bekend probleem zouden zijn.
Dit bericht heeft 0 reacties