Hoe verschillend de genomineerden voor de 7Days Jongere van het Jaar-award ook zijn, ze presteerden dit jaar allemaal iets bijzonders. Elke van Achterberg (17) uit IJsselstein strijdt voor diversiteit, als rolstoelschermer én model.
Na een verkeerde koprol zes jaar geleden bleef Elke zó lang pijn in haar been houden, dat ze liever zonder onderbeen verder leefde. Na de amputatie voelde ze zich weer compleet. En dat laat ze zien ook. Tijdens de Amsterdam Fashion Week liep ze, met prothese, over de catwalk. Op het WK Rolstoelschermen won ze vier prijzen bij de junioren.
Elke strijd voor meer diversiteit. ‘Je bent niet anders als je een been mist of in een rolstoel zit. Als model wil ik laten zien dat je ook zonder been mooi en krachtig kunt zijn. Door het sporten ben ik sterk geworden. Eindelijk deed ik iets wat ik leuk vond en waar ik goed in was.’
Hoe kijk je terug op 2017?
2017 waas voor Elke een heel bijzonder jaar. ‘Ik heb zoveel gedaan. Als ik terugdenk aan dat onzekere, verlegen meisje dat ik vroeger was, had ik nooit durven dromen dat ik in de etalage van de Bijenkorf te zien zou zijn, tweede zou worden op het WK Rolstoelschermen en als 17-jarige de hele wereld over zou reizen als sporter en model. ‘Ik ben ambassadeur voor Sue’s Warriors. We strijden voor meer diversiteit in de mode en media. In december is het kick-off-event. Helaas ben ik al een tijdje geblesseerd, maar ook met schermen wil ik weer knallen. Ik wil mijn verhaal op verschillende manieren uitdragen. Mijn droom is om tv-presentatrice te worden. Ik geloof er heilig in dat hoe vaker je iets ziet, hoe normaler je iets vindt. Ik wil niet vanwege mijn beperking op tv, maar met beperking en om wie ik ben.’
Welke boodschap wil je meegeven aan andere jongeren?
‘Wees trots op wie je bent en wat je doet en doe wat je gelukkig maakt. Als je durft te zijn wie je wilt zijn, vind ik dat je jezelf een echte schoonheid mag noemen. Voordat ik in een rolstoel terechtkwam, was ik onzeker en vond ik het moeilijk om vriendinnen te maken. Ik wilde niet opvallen. Maar of je nou wilt of niet: in een rolstoel val je altijd op. Op een gegeven moment ben ik dat gaan accepteren en waarderen. Ik ben zwaar depri geweest. Maar zodra ik doorhad dat het pesten en dergelijke niet aan mij lag, ben ik uit die depressie gekomen en gaan doen wat ik wilde. Ik doe nu wat mij gelukkig maakt en wil iedereen meegeven: strijd daarvoor!’
Dit bericht heeft 0 reacties