Het is een indrukwekkende ervaring: in het pikkedonker eten bij restaurant Zwart in Breda. Maar of het nog lang kan, is maar helemaal de vraag. Het restaurant heeft moeite het blinde en slechtziende personeel vast te houden. Exploitant Marijn van Dijke: ,,Het is geen onwil van de mensen die we hebben aangetrokken, maar bureaucratische regels maken het onaantrekkelijk voor hen om hier echt uren te maken. Het is alsof het systeem ervan uitgaat dat blinden en slechtzienden sowieso kansloos zijn op de arbeidsmarkt’’, zegt hij.
In Zwart kun je eten in het donker. Er is ruimte voor vijftig personen. Binnen zie je werkelijk niets. ,,Mensen komen om allerlei redenen hier eten’’. Het concept slaat aan. Niet alleen bij vrijgezellen die hun laatste ‘vrije’ feest geven. Bedrijven bijvoorbeeld blijken geïnteresseerd in escape rooms, omdat ze met rollenspellen bijvoorbeeld kunnen testen hoe goed medewerkers kunnen samenwerken. Een avondje uit bij Zwart is meer dan alleen eten en drinken. Van Dijke heeft acht blinden en/of slechtzienden in dienst die op één na in de bediening werken. ,, En wij hebben onze slechtziende en blinde medewerkers hard nodig. Zonder hen beginnen we niets.,,
Probleem
Van Dijke houdt op 18 september een bijeenkomst voor onder meer politici en ambtenaren om over het probleem te praten. ,,Er zijn maar dertig van dit soort restaurants in de wereld. Het zou zonde zijn als het misgaat. Er zijn hier mensen die met vier uur per week meer verdienen dan Johanny. Dat kan toch niet? In feite is er geen beloningssysteem voor blinden die gaan werken. Dat moet veranderen.’’ Tegenover hem zit de 48-jarige slechtziende Johanny Gelens uit Zevenbergen. Zij is volgens Van Dijke cruciaal voor de bedrijfsvoering van Zwart. Neemt zelfs uren over als anderen uitvallen. Maar echt beter wordt Gelens daar niet van. ,,Toen ik hier bijna twee jaar geleden begon, werd ik maandelijks met 200 euro gekort op mijn uitkering die via het UWV loopt. Dat is een standaardprocedure als je werk aanvaardt. Maar ik kan door mijn handicap niet volledig werken waardoor ik uiteindelijk amper of niet boven het uitkeringsniveau uitkom. Toen ik uren van een collega overnam kreeg ik later zelfs een naheffing. Ik ben echt gemotiveerd om te werken, maar dit is wel zuur.’’
Zelfvertrouwen
,,Het wordt Johanny zo moeilijk gemaakt. Daar snap ik nou echt niets van.’’ Johanny Gelens vult hem aan. ,,Ik ben blij dat ik het gedaan heb. Mijn zelfvertrouwen is door dit werk enorm gegroeid. Op mijn vijfentwintigste begon mijn zicht achteruit te gaan en dat doet je zelfvertrouwen geen goed. Dit was voor mij een hele uitdaging.’’
De donkere ‘escape room’ van Zwart is zwarter dan zwart. “Normaal gesproken neem je als bediende een bestelling op en dat is het dan wel zo’n beetje. Maar hier hebben ze je echt nodig. Anders komen ze nergens. Dat is zo bijzonder.’’
Dit bericht heeft 0 reacties