Danny

Danny racet bijna blind berg af

Danny Hansen ziet nog maar tien procent, maar heeft zich toch weten te plaatsen voor het wereldkampioenschap Ice Cross Downhill in de Verenigde Staten.

De Eindhovenaar is naast gewoon Danny ook altijd waaghals geweest. Dus toen een vriend op zijn 13e voorstelde om een crofty-bom te gaan maken, was er dan ook weinig twijfel. Het experiment ging echter helemaal mis.  Met alle gevolgen van dien. Hij verloor een deel van zijn zicht. Wie denkt dat Danny sinds die tijd voorzichtig doet, moet hem eens met 60 kilometer per uur van een ijsbaan af zien scheuren. Ice cross downhill houdt het midden tussen stunt-skaten, ijshockey en skiën en lijkt op het eerste gezicht de heftigste kamikazesport op ijs ooit. En dat is het ook. Niet iets waar je je aan zou wagen met honderd procent zicht, laat staan met tien.

Fietsen
Vlak na het incident leek het er bijna op dat Danny een kluizenaar zou worden. Paranoïde was het juiste woord voor al die momenten dat hij bang was. ,,Maar ik leerde dat het alleen zin heeft om bang te zijn voor dingen waar je invloed op hebt. Alleen omdat ik precies weet wat ik zie en kan, durf ik te doen wat ik doe.” Voor wedstrijden zorgt hij er altijd voor dat hij de baan inclusief alle hindernissen volledig in zijn hoofd heeft. Hij bewaakt zijn fysieke grenzen fel, en is zeker over elke hoek van zijn inschattingsvermogen. Jarenlang trainde hij gemiddeld twee keer per dag om te schitteren in de wedstrijden van Red Bull Crashed Ice in binnen-en buitenland. Maar toen hij opeens nog maar 10 procent zag was het alsof alles wegviel. ,,Totdat een vriend van me langskwam en me bijna letterlijk op de weegschaal zette. Een vriendin vertelde me dat ik jarenlang iedereen verbaasde met hoe ik ondanks mijn handicap alles uit het leven haalde. Ik werd op twee cruciale punten flink geconfronteerd met wie ik ooit was en hoe ik was geworden. Het roer moest om.”

Goed berekend
Hij besloot met een paar vrienden naar Oostenrijk te gaan en voor de lol aan een race mee te doen. Hij was helemaal niet van plan om ook tijdritten te gaan rijden voor de kwalificatie voor het WK, het moest immers leuk blijven maar werd overgehaald. Ondanks zijn gebrek aan training, ondanks het roestige lijf werd de Eindhovenaar elfde. Hij versloeg zelfs de wereldkampioen. ,,Ik ben toen nog naar de organisatie gelopen om te vragen of ze het wel goed berekend hadden.”

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *